Ważne daty
Droga z Europy
Francisco de Caravantes sprowadza do Peru europejskie winogrona do produkcji wina mszalnego
Dolina Pisco
1574Na mapie po raz pierwszy pojawia się Dolina Pisco
Decyzja o destylacji Pisco
1600-1699Korona hiszpańska decyduje się nołożyć wysokie podatki na wino peruwiańskie ze względu na duże spożycie w Hiszpanii. W celu ich uniknięcia, lokalne winnice decydują się na destylację pisco
Pierwsze rekordy
1700Produkcja pisco w Peru przewyższa produkcję wina
Pierwszy eksport
1830Pierwszy zarejestrowany eksport pisco do San Francisco w Stanach Zjednoczonych
Pisco Punch sensacją
1849Pisco Punch staje się sensacją w San Francisco. Jego popularność utrzymuje się aż do czasów prohibicji
Utworzenie pisco sour
1916Amerykanin Victor Morris otwiera Bar Morris w Limie, gdzie zostaje stworzone pisco sour
Uznanie pisco za narodowe dziedzictwo kulturalne
1988Narodowy Instytut Kultury w Peru uznaje pisco za narodowe dziedzictwo kulturalne
Dekret o ochronie nazwy
1991W styczniu uchwalony zostaje dekret D.S.001-91-ICTI/IND o chronionej nazwie pochodzenia pisco
Pierwszy "Dzień Pisco"
1999Ustanawia się “Dzień Pisco” w czwartą niedzielę lipca.
Drugi "Dzień Pisco"
2004Ustanawia się „Dzień Pisco Sour” w pierwszą sobotę lutego
Prezentacja oficjalnego kieliszka do Pisco
2006Zaprezentowany zostaje oficjalny kieliszek do pisco, stworzony przez Riedel Glass Works
Kolejne świętowanie
2010Utworzenie “Tygodnia Chilcano”
Wszystko o Pisco
Definicja Pisco:
Pisco to doskonały i niezrównany trunek wyrabiany na bazie winogron, produkt destylacji świeżego moszczu winogronowego.
Słynny Ricardo Palma nabywał je „wichrzycielem pokonującym zmartwienia”. Kiedy konsumpcja pisco stała się nielegalna bez względu na wicekrólewskie dekrety, pisco zaczęło być gnane jako „śnieżna woda”, a jego spożycie nazywano „piciem jedenastki” — od jedenastu liter w hiszpańskim słowie „aguardiente” oznaczającym trunek.
Pochodzenie nazwy
Istnieją cztery źródła nazwy “pisco”:
Zoologiczne—od słów „pisku”, „pisccu”, „pichiu” w języku quechua
Geograficzne—od nazwy doliny i miasta Pisco
Etniczne—od grupy garncarzy „Piskos”
Przemysłowe – od nazwy glinianego naczynia
Typy winogron do Pisco
Istnieje osiem odmian Niearomatyczne: Quebrana, Negra Criolla, Mollar i Uuina Aromatycbne: Italia, Moscatel, Torontel i Albilla.
Grono quebranta jest odmianą powstałą w wyniku genetycznej mutacji czarnego winogrona Criolla (pierwszego grona sprowadzonego do Peru). Można je uznać za odmianę typowo peruwiańską, jako że nie jest ona podobna do innych rodzajów znanych na świecie. Ma niemal okrągłe owoce, o twardej i grubej skórce.
Rodzaje Pisco:
• Puro: uzyskiwane z jednego rodzaju winogron
• Acholado: powstaje z mieszanki różnych odmian winorośli pisco
• Mosto Verde: powstaje w wyniku destylacji moszczu, który został poddany niepełnej fermentacji. Ma delikatniejszy i słodszy smak oraz aromat.
Jedna butelka pisco zawiera około 7 kilogramów winogron, podczas gdy pisco mosto uerde to około 12-14 kg winogron w jednej butelce.
